سلام
این وضعیت گل و بلبلی که بوجود اومده خیییلی باعث مفرح شدن و با انگیزه شدن ما جوونا در امر اشتغال و ازدواج شده.
گاهی وقتا میشه که پر از انگیزه هستم برای هر کاری و گاهی مثل یه تایر بدون باد یک ماشین که لق میزنه و باعث ناتمام شدن سفر مسافرا یکدنده میشم و میشینم یه گوشه و غر می زنم به همه خودم و هر چی بتونم منفی تر نگاه می کنم.
دیروز کارشناس برنامه شبکه یک برنامه کاردان ها را دیدم برای اولین بار بود. جناب آقای دکتر می فرمودند لازم نیست همه بچه ها برن دکتر بشن بزارید برن هر چی علاقه دارن. نباید که همه سطح زندگیشون مرفه باشه شاید یکی دوست داشته باشه زندگی معمولی داشته باشه ولی با موسیقی کیف کنه :|
علنا داشت می فرمود بچه هاتونو ول کنین برن هر رشته ای شد. همونکاری من به اصرار از خانوادم خواستم و نتیجش شد بیکاری.
شغلای گل و بلبل مملکت هم برسه به نورچشمی و ژن خوبای مملکتمون. عین همون جوون 31 ساله ای که نصف بیشتر سکه های طلای بازار را خریده و کسی نمیتونه بگه بالای چشمت ابروست. همین ذخیره های نظام که طلبکار ما هستن.
کی میاد بگه فلانی 10 سال تو دانشگاه درس خونده ولی بیکاره حقوق نداره بخواد هم بره سر کار ماهی زیر یک تومن به سختی پیدا میکنه چه برسه متناسب با مدرکش حقوق بگیره.
این وسط مسطا هم یه عده خواستار نام میان و میرن و گند میزنن به هر چی امید و آرزو هست. نباشن یه وضعیتی هست باشن هم یه وضعیتی. مثل آدمای برزخی شدم.
آدم میره اون ور پل و تو زندگی روزمره غرق میشه یه بدبختی داره. این ور پل هم سرگردان و حیران منتظر یارش هم یه بدبختی.
خدایا ما را عاقبت بخیر بفرما. اون دنیا ما رو ببر پیش خودت دیگه خسته شدیم از این همه دوری و ستم هایی که بندگانت به ما روا داشتند.
