سلام
خیلی وقته نیومدم چیزی بنویسم؟
همگی خوبید؟
از وقتی درسم تموم شده گرفتاری و کارام بیشتر شده. از اوایل ارشد به بعد تا الان روزا زود شب میشن و شبا زود روز. زمان برای من به مثابه یک ساعت شنی عجول هست.
ولی جالبه که تازگیا دارن جوک می نویسن که ای بابا چرا جمعه نمیشه رای بدیم و شنبه نمیشه بفهمیم رییس جمهور کیه.
چقدر میشه ساده رییس جمهورتو با یک رای گیری انتخاب کنی و البته چقدر سخته تو این 4 سال این رییس جمهور دغدغه ی رسیدن به تو و دیگر مردم را فراموش نکنه.. و ایضا شورای شهر.
دعا کنید هر کی انتخاب میشه اصلح باشه و به فکر مردم مخصوصا مردمی که تنگدست هستند و روز به روز به خاطر این افزایش قیمت ها دارن فشرده تر زندگی می کنن. حتی بعضی جاها نفس کشیدن هم رایگان نیست و با این دود و دم ماشین و کارخونه و گرد و غبار برای نفس کشیدن باید تاوان سنگین شده نفس هایمان را بدهیم.
خدا کنه کسی که رئیس جمهور میشه یاد شغل برای جوونا باشه و به جای فرت فرت قراردادبستن با کشورای اروپایی که ما رو مثل بازار فرض کردند کمی به فکر ایجاد و تولد بیفته. خدا کنه که برای جوونا مساله ی مسکن تبدیل بشه به یکی از مساله های معمولی که با تلاش و کوشش یکی دو ساله بشه حلش کرد.
امیدوارم که دیگه پدر و مادری از ترس این که هزینه ی بچشون از کجا میاد و حتی شهریه پول یک مدرسه ی معمولی را هم ندارند به فکر دو سه تا شدن بچه هاشون نیستند بدون دغدغه ی پولی به فکر آوردن بچه های گوگولی مگولی برای خودشون باشند.
شاید من خیلی باتجربه نباشم ولی فعلا در مساله ی اول اشتغال گیر کردم و بقیه را هم میبینم که چه ساده از خیر بچه دار شدن و خانه دار شدن و حتی ازدواج می گذرند.
4 سال دیگه من یک دهه از زندگیم تموم میشه و امیدوارم این 4 سال رییس جمهور فکری به حال ما جوونا کنه گه تا جوان هستیم بخاطر مشکلاتی که گریبانمون را گرفته، پیر نشویم.
در آخر امیدوارم همین قدر که تب و تاب داریم برای رییس جمهور شدن یکی از نامزدها همین قدر تب و تاب آمدن حضرت امام زمان را داشته باشیم.
به امید فرج ایشون که باعث میشه تمامی مشکلاتمون بر این کره خاکی حل بشه. اللهم عجل لویک الفرج
ای ماه من و ای خورشید من ای نور من دلتنگ دیدار توام یا بن الحسن
